တစ္ခါတစ္ရံ ကြၽန္ေတာ္စဥ္းစားတယ္။ လူအခ်ဳိ႕ဟာ ေငြေၾကးနဲ႔ အာဏာသာ ရသြားခဲ့ရင္ ျမင္းကို ခ်ဳိတပ္လိုက္သလိုကိုျဖစ္ၿပီး ဘယ္လိုမွ ထိန္း မႏုိင္ သိမ္းမရ ျဖစ္သြားတတ္ပါကလားလို႔။ ဟုတ္ပါ တယ္။ အဲဒီစကားရပ္အမွန္ပါပဲ။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေလ့လာသုေတသန ျပဳခဲ့မိသမွ်ေသာ ရပ္ကြက္
အုပ္၊မွဴးအခ်ဳိ႕ဟာ စိတ္ဓာတ္ နဲ႔ အက်င့္ကလဲြရင္ ေျပာစရာမရွိတဲ့
လူေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဆိုလိုတာက ေကာင္းတဲ့သူရွားတယ္။ (၈၈) ေရွ႕ပုိင္း၊
ေကာင္စီေခတ္တုန္းက လူေကာင္း၊ သူေကာင္းေတြရွိခဲ့ ဖူးတာေတာ့ႀကံဳဖူးတယ္။
ရပ္ကြက္ရဲ႕ ဆႏၵမဲနဲ႔ ေတာင္းဆို မႈအရ သုံးေလးႀကိမ္ ဥကၠ႒ ဆက္လုပ္ရသူေတြ၊ အဂတိ
ကင္းကင္းနဲ႔ ရပ္ကြက္ေကာင္းက်ဳိးကို စြမ္းစြမ္းတမံ
ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၿပီးေတာ့ ''စံျပ'' ျဖစ္ခဲ့သူေတြ ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ သလို စကားေျပာခြင့္လည္းရခဲ့ပါတယ္။ ခုေခတ္အုပ္/မွဴး အခ်ဳိ႕ကေတာ့ ႀကံဳရင္ ႀကံဳသလိုစား၊ အၿမီးက်က္ အၿမီး စား၊ ေခါင္းက်က္ေခါင္းစားၾကတာမ်ားတယ္။
ဒီမိုကေရစီေျပာင္းလဲမႈေနာက္ပိုင္း ၂ဝ၁၃-၂ဝ၁၄ ေလာက္မွာ တန္ဖိုးနည္းဖုန္းေတြ စတင္ခ်ထားေပးမႈဟာ ဘယ္သူေတြကို အဓိက တိုက္႐ိုက္အက်ဳိးျပဳခဲ့သလဲဆုိ ေတာ့ ရပ္ကြက္အုပ္/မွဴးဆုိသူေတြသာ ခ်က္ခ်င္း နတ္ ေရကန္ထဲ ခ်လိုက္သလိုကို ဆိုင္ကယ္၊ ဆဲြႀကိဳးနဲ႕ ဟန္း ခ်ိန္းနဲ႔ကို ဘဝေျပာင္းခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒီလိုတန္ဖိုးနည္းဖုန္းေတြ မဲႏႈိက္ေပးရာကေန အုပ္၊ မွဴးနဲ႔ အေပါင္းအပါမ်ားတစ္စု ရပ္ကြက္တိုင္း၊ ႐ံုးတိုင္း မွာ ဖုန္းခိုးေနၾကတာ ဘယ္သူမွ မသိလို႔လားဆိုေတာ့ တစ္ႏုိင္ငံလံုး၊ အားလံုး သိသိခ်ည္းပဲ။ တခ်ဳိ႕မ်ားဆို ေပၚ တင္ပဲ။ ''မင္းလဲသိ၊ ငါလဲသိ ဒါေပမဲ့ ေအးေဆးပဲေန၊ ငါ့ညီ'' ဆိုၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္တာကရွိေသး။ မတုိင္ဘူး လားဆိုေတာ့၊ ဘယ္ကို သြားတုိင္မွာလဲ။ သူတို႔သူတို႔ မ.ယ.ကနဲ႔ ပင္းစားေနၾကတာ။ မ.ယ.ကတိုင္စာပို႔ လည္း ဘာထူးေသးလဲ။ တစ္က်ိတ္ထဲ တစ္ဥာဏ္ထဲမို႔ ကိုယ့္မုန္းတာပဲ အဖတ္တင္မွာေပါ့။ မ.ယ.ကမွာထဲ ကိုက တစ္ေယာက္ဘယ္ႏွလံုးယူဆိုတာ အေပးအယူ အခ်ိတ္အဆက္က ရွိၿပီးသား။
အရင္တုန္းက မိမိဟာ ဖုန္းသတင္းေတြကို အထူးျပဳၿပီး လိုက္ခဲ့တယ္။ တရားဝင္ သတင္းေပးသူေတြ ဒုနဲ႔ေဒးရွိခဲ့တယ္။ အုပ္/မွဴးေတြကို လည္း လိုက္ေမးတယ္။ ရပ္ကြက္ထဲမွာလည္း ေမးရတယ္။ လစဥ္၊ လတိုင္း စံုစမ္းခဲ့တယ္။
ဆက္သြယ္ေရးထဲက တရားဝင္ခ်ထားေပးတဲ့ ေျခာက္လပတ္စာရင္းနဲ႔ ရပ္ကြက္ မွာ အမွန္တကယ္ မဲႏိႈက္တဲ့စာရင္းဟာ ရပ္ကြက္ တစ္ခုကို ဖုန္း ၁ဝလံုးကေန ၁၅လံုးေလာက္အထိ ကြာဟ ေနတတ္တယ္။ ဒါမ်ဳိးက်ေတာ့ ဘယ္သူမွ အေရးမယူ ၾကဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆို သိသိလ်က္နဲ႔ ဘာမွလုပ္မေပး ႏုိင္ခဲ့ဘူး။
သူမ်ားအိမ္ေနာက္ေဖးတက္ခိုးတဲ့ သူခိုးကိုေတာ့ ဥပေဒအရ အေရးယူလို႔ရေပမယ့္ ခုလိုအိမ္ထဲမွာတင္၊ ႐ံုးမွာတင္ ထုိင္ခိုးေနတဲ့ သူခုိးကိုေတာ့ ဥပေဒအရ ဘာမွလုပ္ေပးလို႔ မရဘူးတဲ့လား။ ကြၽန္ေတာ္သာ အုပ္/ မွဴးျဖစ္ခဲ့ရင္ ခိုးတဲ့ ဒီအခ်က္ကိုျပင္ဆင္ခ်င္တယ္။ အုပ္/ မွဴးကိုလည္း ေစာင့္ၾကည့္တဲ့ ရပ္ကြက္ လွ်ဳိ႕ဝွက္အဖြဲ႕ဆို တာ ရွိသင့္တယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ထင္တယ္။
ဒါက ျပႆ နာ နံပါတ္(၁)။
ေနာက္တစ္ခ်က္က ဧည့္စာရင္းမႈျပႆ နာ(၂)။
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေခတ္အစားဆံုးက ကိုယ့္ၿမိဳ႕၊ ကိုယ့္ရပ္ ကြက္မွာ ငွားေနတာေတာင္မွ တစ္လတစ္ႀကိမ္ ဧည့္စာ ရင္းသြားသြားတိုင္ေနရတယ္ ဆိုတဲ့ ကိစၥပဲ။ စဥ္းစား ၾကည့္ေလ၊ အေမရိကန္လို ႏုိင္ငံမ်ဳိးမွာဆိုရင္ ျပည္နယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ၿမိဳ႕နယ္တူသူ တစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ့္ၿမိဳ႕ထဲ မွာပဲ အိမ္ငွားေနရင္ ဧည့္စာရင္းတိုင္စရာ (လံုးဝ) မလို ပါဘူး။ ဒါက ခဏခဏတိုင္ေနရတယ္ ဆိုတဲ့အခ်က္ကုိ မရွင္းလို႔။ ဒီစားေပါက္ႀကီးက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႐ိုးရွင္း ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္အမ်ားၾကားမွာ ေျပာစမွတ္တြင္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းေတာင္ရွိပါတယ္။
''မင္းဟာက ဧည့္စာ ရင္းမႈနဲ႔ ပံုစံထုိင္ခုိင္းၿပီး၊ ႐ိုက္စစ္ေနသလား ေအာင့္ေမ့ရ'' ဆိုတာလို စစ္ေဆးလို႔ မိသြားရင္လည္း အျပစ္သားလို သူတို႔ ဘာေၾကာင့္ဆက္ဆံတတ္ၾကသလဲ။ ဧည့္စာရင္း မတုိင္ျခင္းဟာ ရာဇဝတ္မႈေျမာက္ေစသလား။
ေနာက္ လာစစ္တဲ့ပံုစံလည္း ေမးဦး။ ညႀကီးသန္းေခါင္အခ်ိန္ မေတာ္ႀကီးမွာ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္နဲ႔ တံခါးကို ထုႏွက္ ပါလိမ့္မယ္။ အုပ္၊မွဴးမွန္းသိေအာင္ အာဏာျပခ်င္တာ လည္း ပါမွာေပါ့။
ကြၽန္ေတာ္သာ အုပ္/မွဴး ျဖစ္ခဲ့ရင္ ဧည့္စာရင္း ကိစၥကို ျပင္ဆင္ေစခ်င္တယ္။ သူတို႔ေသာက္ျမင္ကပ္တဲ့ အိမ္နဲ႔ အဆင္မေျပ၊ အျမင္မၾကည္တဲ့ အိမ္ကိုမွ ေရြးစစ္ တတ္တာကိုး။ ဧည့္စာရင္း မစစ္ခင္ အိမ္ရွင္ကလည္း သူတို႔ကို ျပန္စစ္ေဆးခြင့္ရွိပါတယ္။ သက္ဆုိင္ရာ လူႀကီး ေတြရဲ႕ လက္ထဲ၊ အိတ္ကပ္ထဲမွာ ႀကိဳတင္ယူလာတဲ့ အထုပ္ေတြ။ စာရြက္ စာတမ္းေတြ ရွိသလား။ ႐ိုးသား ရဲ႕လားဆိုတာ အိမ္ရွင္ဘက္က စစ္ေဆးရမယ့္ တာဝန္ ပါ။ တခ်ဳိ႕မ်ားဆုိ ဧည့္စာရင္းစစ္ရင္းနဲ႔ ေဆးမႈနဲ႔ မိသြား တာ၊ ႏုိင္ငံေရးမႈနဲ႔ ေပ်ာက္သြားတာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ သမုိင္းသက္ေသေတြ ရွိခဲ့ၾကတယ္။
ေနာက္၊ ရပ္ကြက္ ေထာက္ခံစာ ျပႆ နာ(၃)
ေထာက္ခံစာရဲ႕ အသက္က တစ္ပတ္နဲ႔တစ္လၾကားမွာမို႔ ရက္ေက်ာ္သြားရင္ အသံုးမဝင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေလးက အုပ္/မွဴးေတြအတြက္ အသက္႐ႈေခ်ာင္ေစမယ့္ စား ေပါက္ ေလးတစ္ခုေပါ့။ တစ္ေစာင္ကို က်ပ္ ၁ဝဝဝပဲ ထားဦး။ တစ္ရက္ကို ၁ဝ ေယာက္လာခဲ့ရင္ပဲ ေန႔စား ကိုက္ေနၿပီ။ တစ္ေန႔ အေယာက္ ၁ဝဝ ေလာက္လာရင္ ပုိၿပီးေတာ့ေတာင္ႀကိဳက္ေသး။ လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ေလာက္ တုန္းက တစ္အိမ္လံုး လူႀကီးလုပ္စာနဲ႔ ထုိင္စားတဲ့ ရပ္ ကြက္လူႀကီးမိသားစု ေတြ႕ဖူးတယ္။ သူ႔ဇနီးသည္က ဘာမွ မလုပ္တတ္ဘူး။ ရပ္ကြက္ေထာက္ခံစာနဲ႔ ဧည့္စာ ရင္းကို သူတို႔အိမ္မွာပဲ ဒုိင္ခံေရးတာ။ အရင္းက ဘာရွိလို႔ လဲ။ ႐ံုးတံဆိပ္တံုးနဲ႔ ေဘာက္ခ်ာစာရြက္ဖိုးပဲရွိမွာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ရပ္ရြာေကာင္းက်ဳိးလည္း ဘာမွျပန္မလုပ္ဘူး။
ေနာက္ ႐ံုးဝင္ေငြ၊ ထြက္ေငြကိစၥ ျပႆ နာ(၄)။
ဒီ႐ံုးတစ္႐ံုးရဲ႕ အသံုးစရိတ္ကို ရပ္ကြက္ေန ျပည္သူ။ျပည္သားေတြနဲ႔ စိတ္ဝင္စားသူ သတင္းသမားနဲ႔ မည္သူ မဆို(အခမဲ့) သိခြင့္ၾကည့္ခြင့္ ရွိရပါမယ္။ အုပ္/မွဴးတစ္ ေယာက္ဟာ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕လစာကို စားၿပီး တာဝန္ေက် မေက်ဆုိတာနဲ႔ တျခားေဘးေပါက္ေတြ ရွာမရွာဆိုတဲ့ ကိစၥေတြကို က်ဳပ္တုိ႔အေလးအနက္ထားသင့္တယ္။ ကြၽန္ ေတာ္ ေတာင္ႀကီးရပ္ကြက္ေတြမွာ ေလ့လာမိသမွ်က ေတာ့ ခ်မ္းျမသာစည္ရပ္ကြက္႐ံုးေအာက္က ဆိုင္ခန္းေတြ နဲ႔ ႐ုံးေဘးနားက ဆိုင္ခန္းေတြဟာ လစာဝင္ေငြေတြ သိန္းကို ဆယ္နဲ႔ခ်ီၿပီး ရွိေနပါတယ္။ ထားပါေတာ့ ၁ဝ သိန္းအထက္။ ဒီေငြေတြကို ဥကၠ႒ဆုိသူက စားေသာက္ ပစ္ေနတာနဲ႔ပဲ ၿပီးေရာလား။ ရပ္ကြက္ေကာင္းက်ဳးိေတြ မလုပ္ေပးေတာ့ဘူးလား။ ရပ္ကြက္ေနျပည္သူေတြကလည္း ဒါကို သိသိလ်က္နဲ႔ လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားတာလား။ အမုန္းမခံ ရဲၾကတာလား။ အမုန္းခံရင္ တစ္ခါပဲအမုန္းခံရၿပီး၊ ပ်က္ စီးရင္ေတာ့ တစ္သက္တာပတ္လံုးပ်က္စီးေနမွာပါပဲ။
ေနာက္ၿပီး လမ္းပန္းကိစၥ။ ရပ္ရြာေအးခ်မ္းသာ ယာေရး ဆိုသလို ရပ္ရြာေတြမွာရွိတဲ့ လမ္းေတြ ေကာင္း မေကာင္း အဓိက တာဝန္အရွိဆံုး ပုဂၢိဳလ္ကို ျပပါဆိုရင္ ေတာ့အုပ္/မွဴးပါပဲ။ ဒီတာဝန္ေလးကိုမွ မယူႏုိင္ရင္ အုပ္/မွဴး လုပ္စားမေနပါနဲ႕ေတာ့လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ရပ္ကြက္ထဲမွာ လမ္းေတြေကာင္းရဲ႕လား။ ဘယ္ေနရာ လမ္းပ်က္ေနသလဲဆုိတာ လူႀကီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အၿမဲတမ္း စစ္ေဆးေနရမွာ သူတို႔ တာဝန္ပါပဲ။
ေနာက္အခ်က္က မေဟာသဓာထံုးကို ႏွလံုးမူၿပီး ''ႀကီးေသာမႈငယ္ေစ၊ ငယ္ေသာအမႈ ပေပ်ာက္ေစ'' ဆိုသလို စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းထားၿပီး ေဆာင္ ရြက္သင့္တယ္။ ဒီလိုမွမဟုတ္ဘဲ ''ငါနဲ႔ မတည့္တိုင္း ထိပ္တံုး'' ဆိုတိုင္း လူမုန္းမ်ားၿပီး တစ္ေန႔ က်ရွံဳးျခင္းဆိုတဲ့ ဝဋ္လည္လာမွာ မလြဲမေသြပါ။
ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ သႀကၤန္တုန္း က ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ ေအးသာယာမွာ ရဲနဲ႔အရပ္သားရန္ျဖစ္ ၿပီး ႏွစ္ေလာင္းၿပိဳင္ လူသတ္မႈျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီျဖစ္စဥ္ရဲ႕ အက်ဥ္းကို ေဖာ္ျပရမယ္ဆုိရင္ အုပ္/မွဴး လုပ္သူက ႐ံုးေဘးနားမွဆိုင္ခန္းထဲမွာ အိပ္ေနသူ တစ္ေယာက္ကို ကန္ႏႈိးလိုက္ရာက စၿပီးေတာ့ စကားေတြကြၽံကုန္ၿပီး၊ အုပ္၊ မွဴးက ရဲေခၚၿပီး ႏွိပ္စက္ခုိင္းေတာ့၊ ကာယကံရွင္ကလည္း ဘလိုင္းႀကီး အတြယ္ခံေနရလို႔ ျပန္လုပ္ရာကေန သုံး ေလာင္းၿပိဳင္လူသတ္မႈ ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
ဒီျဖစ္စဥ္ကို သတၱဳခ်ၾကည့္တဲ့အခါ အုပ္/မွဴး တစ္ေယာက္ရဲ႕ လုပ္ပံု လုပ္နည္းနဲ႔မညီ မသမာတဲ့လုပ္ရပ္ကို ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးျပႆ နာတစ္ခုကေတာ့ ေျမယာကိစၥ။ အခ်ဳိ႕အုပ္/မွဴး ေျမခုိးဖူးၾကပါမယ္။ ဒါေပမဲ့ ေျမေတြ ခုိးေရာင္းတာ၊ ဇနီးနာမည္(ဒါမွမဟုတ္) အမ်ဳိးတစ္ ေယာက္ေယာက္ရဲ႕နာမည္နဲ႔ ပုိင္ဆုိင္မႈအသြင္ေျပာင္းတာမ်ဳိး၊ သူ႔လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြ ေပၚသြားမွာစိုးလို႔ ႏႈတ္ ပိတ္ခအေနနဲ႔ ေျမတစ္ကြက္ထုိးေကြၽးလိုက္တာမ်ဳိးေတြ၊ ရြာကတက္လာသူေတြကို ဥကၠ႒အမိန္႔နဲ႔ လက္ညႇဳိးထုိး ေျမေရာင္းစားတာမ်ဳိးေတြ အမ်ားႀကီးေပါ့။
ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ကေတာ့ ဂရန္ေပါက္တဲ့အတြက္ ဒီျပႆ နာနည္းႏုိင္ ေပမယ့္ ေခ်ာင္က်တဲ့ရပ္ကြက္ေတြ၊ ၿမိဳ႕ျပင္ပိုင္းရပ္ ကြက္နဲ႔ ၿမိဳ႕သစ္နဲ႔ စက္မႈဇုန္တို႔လိုမွာဆိုရင္ ေျမယာ ျပႆ နာအမ်ားႀကီးႀကံဳေနရပါတယ္။ ဒါ ဘယ္သူ႔ကို သြားတိုင္မလဲ။ အထက္ကိုတက္ေျပာလည္း အထက္က ေထာင္းတာနဲ႔ ေအာက္အထိ အတြဲလိုက္ အကုန္ပါတာ မို႔ ဘယ္သူမွလည္း အေရးမယူရဲဘူး။ အေရးယူလည္း အရင္တုန္းက စားထားတာ ေတြေကာ၊ အရင္လူေတြ ေကာ တစ္ၿပံဳလံုးပါေနတာမို႔ အားလံုးလက္ေရွာင္ၾက မွာ မလဲြမေသြပါပဲ။
ေျပာသာေျပာရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္သာရပ္ကြက္ဥကၠ႒ ျဖစ္ခဲ့ရင္လည္း သူတို႔လိုပဲ လုပ္မိဦးမလား မသိ။ ။
ေမာင္ထီး ေတာင္ႀကီး
#Democracytoday
(ဒီမိုကေရစီတူေဒး သတင္းစာမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)
ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၿပီးေတာ့ ''စံျပ'' ျဖစ္ခဲ့သူေတြ ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ သလို စကားေျပာခြင့္လည္းရခဲ့ပါတယ္။ ခုေခတ္အုပ္/မွဴး အခ်ဳိ႕ကေတာ့ ႀကံဳရင္ ႀကံဳသလိုစား၊ အၿမီးက်က္ အၿမီး စား၊ ေခါင္းက်က္ေခါင္းစားၾကတာမ်ားတယ္။
ဒီမိုကေရစီေျပာင္းလဲမႈေနာက္ပိုင္း ၂ဝ၁၃-၂ဝ၁၄ ေလာက္မွာ တန္ဖိုးနည္းဖုန္းေတြ စတင္ခ်ထားေပးမႈဟာ ဘယ္သူေတြကို အဓိက တိုက္႐ိုက္အက်ဳိးျပဳခဲ့သလဲဆုိ ေတာ့ ရပ္ကြက္အုပ္/မွဴးဆုိသူေတြသာ ခ်က္ခ်င္း နတ္ ေရကန္ထဲ ခ်လိုက္သလိုကို ဆိုင္ကယ္၊ ဆဲြႀကိဳးနဲ႕ ဟန္း ခ်ိန္းနဲ႔ကို ဘဝေျပာင္းခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒီလိုတန္ဖိုးနည္းဖုန္းေတြ မဲႏႈိက္ေပးရာကေန အုပ္၊ မွဴးနဲ႔ အေပါင္းအပါမ်ားတစ္စု ရပ္ကြက္တိုင္း၊ ႐ံုးတိုင္း မွာ ဖုန္းခိုးေနၾကတာ ဘယ္သူမွ မသိလို႔လားဆိုေတာ့ တစ္ႏုိင္ငံလံုး၊ အားလံုး သိသိခ်ည္းပဲ။ တခ်ဳိ႕မ်ားဆို ေပၚ တင္ပဲ။ ''မင္းလဲသိ၊ ငါလဲသိ ဒါေပမဲ့ ေအးေဆးပဲေန၊ ငါ့ညီ'' ဆိုၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္တာကရွိေသး။ မတုိင္ဘူး လားဆိုေတာ့၊ ဘယ္ကို သြားတုိင္မွာလဲ။ သူတို႔သူတို႔ မ.ယ.ကနဲ႔ ပင္းစားေနၾကတာ။ မ.ယ.ကတိုင္စာပို႔ လည္း ဘာထူးေသးလဲ။ တစ္က်ိတ္ထဲ တစ္ဥာဏ္ထဲမို႔ ကိုယ့္မုန္းတာပဲ အဖတ္တင္မွာေပါ့။ မ.ယ.ကမွာထဲ ကိုက တစ္ေယာက္ဘယ္ႏွလံုးယူဆိုတာ အေပးအယူ အခ်ိတ္အဆက္က ရွိၿပီးသား။
အရင္တုန္းက မိမိဟာ ဖုန္းသတင္းေတြကို အထူးျပဳၿပီး လိုက္ခဲ့တယ္။ တရားဝင္ သတင္းေပးသူေတြ ဒုနဲ႔ေဒးရွိခဲ့တယ္။ အုပ္/မွဴးေတြကို လည္း လိုက္ေမးတယ္။ ရပ္ကြက္ထဲမွာလည္း ေမးရတယ္။ လစဥ္၊ လတိုင္း စံုစမ္းခဲ့တယ္။
ဆက္သြယ္ေရးထဲက တရားဝင္ခ်ထားေပးတဲ့ ေျခာက္လပတ္စာရင္းနဲ႔ ရပ္ကြက္ မွာ အမွန္တကယ္ မဲႏိႈက္တဲ့စာရင္းဟာ ရပ္ကြက္ တစ္ခုကို ဖုန္း ၁ဝလံုးကေန ၁၅လံုးေလာက္အထိ ကြာဟ ေနတတ္တယ္။ ဒါမ်ဳိးက်ေတာ့ ဘယ္သူမွ အေရးမယူ ၾကဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆို သိသိလ်က္နဲ႔ ဘာမွလုပ္မေပး ႏုိင္ခဲ့ဘူး။
သူမ်ားအိမ္ေနာက္ေဖးတက္ခိုးတဲ့ သူခိုးကိုေတာ့ ဥပေဒအရ အေရးယူလို႔ရေပမယ့္ ခုလိုအိမ္ထဲမွာတင္၊ ႐ံုးမွာတင္ ထုိင္ခိုးေနတဲ့ သူခုိးကိုေတာ့ ဥပေဒအရ ဘာမွလုပ္ေပးလို႔ မရဘူးတဲ့လား။ ကြၽန္ေတာ္သာ အုပ္/ မွဴးျဖစ္ခဲ့ရင္ ခိုးတဲ့ ဒီအခ်က္ကိုျပင္ဆင္ခ်င္တယ္။ အုပ္/ မွဴးကိုလည္း ေစာင့္ၾကည့္တဲ့ ရပ္ကြက္ လွ်ဳိ႕ဝွက္အဖြဲ႕ဆို တာ ရွိသင့္တယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ထင္တယ္။
ဒါက ျပႆ နာ နံပါတ္(၁)။
ေနာက္တစ္ခ်က္က ဧည့္စာရင္းမႈျပႆ နာ(၂)။
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေခတ္အစားဆံုးက ကိုယ့္ၿမိဳ႕၊ ကိုယ့္ရပ္ ကြက္မွာ ငွားေနတာေတာင္မွ တစ္လတစ္ႀကိမ္ ဧည့္စာ ရင္းသြားသြားတိုင္ေနရတယ္ ဆိုတဲ့ ကိစၥပဲ။ စဥ္းစား ၾကည့္ေလ၊ အေမရိကန္လို ႏုိင္ငံမ်ဳိးမွာဆိုရင္ ျပည္နယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ၿမိဳ႕နယ္တူသူ တစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ့္ၿမိဳ႕ထဲ မွာပဲ အိမ္ငွားေနရင္ ဧည့္စာရင္းတိုင္စရာ (လံုးဝ) မလို ပါဘူး။ ဒါက ခဏခဏတိုင္ေနရတယ္ ဆိုတဲ့အခ်က္ကုိ မရွင္းလို႔။ ဒီစားေပါက္ႀကီးက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႐ိုးရွင္း ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္အမ်ားၾကားမွာ ေျပာစမွတ္တြင္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းေတာင္ရွိပါတယ္။
''မင္းဟာက ဧည့္စာ ရင္းမႈနဲ႔ ပံုစံထုိင္ခုိင္းၿပီး၊ ႐ိုက္စစ္ေနသလား ေအာင့္ေမ့ရ'' ဆိုတာလို စစ္ေဆးလို႔ မိသြားရင္လည္း အျပစ္သားလို သူတို႔ ဘာေၾကာင့္ဆက္ဆံတတ္ၾကသလဲ။ ဧည့္စာရင္း မတုိင္ျခင္းဟာ ရာဇဝတ္မႈေျမာက္ေစသလား။
ေနာက္ လာစစ္တဲ့ပံုစံလည္း ေမးဦး။ ညႀကီးသန္းေခါင္အခ်ိန္ မေတာ္ႀကီးမွာ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္နဲ႔ တံခါးကို ထုႏွက္ ပါလိမ့္မယ္။ အုပ္၊မွဴးမွန္းသိေအာင္ အာဏာျပခ်င္တာ လည္း ပါမွာေပါ့။
ကြၽန္ေတာ္သာ အုပ္/မွဴး ျဖစ္ခဲ့ရင္ ဧည့္စာရင္း ကိစၥကို ျပင္ဆင္ေစခ်င္တယ္။ သူတို႔ေသာက္ျမင္ကပ္တဲ့ အိမ္နဲ႔ အဆင္မေျပ၊ အျမင္မၾကည္တဲ့ အိမ္ကိုမွ ေရြးစစ္ တတ္တာကိုး။ ဧည့္စာရင္း မစစ္ခင္ အိမ္ရွင္ကလည္း သူတို႔ကို ျပန္စစ္ေဆးခြင့္ရွိပါတယ္။ သက္ဆုိင္ရာ လူႀကီး ေတြရဲ႕ လက္ထဲ၊ အိတ္ကပ္ထဲမွာ ႀကိဳတင္ယူလာတဲ့ အထုပ္ေတြ။ စာရြက္ စာတမ္းေတြ ရွိသလား။ ႐ိုးသား ရဲ႕လားဆိုတာ အိမ္ရွင္ဘက္က စစ္ေဆးရမယ့္ တာဝန္ ပါ။ တခ်ဳိ႕မ်ားဆုိ ဧည့္စာရင္းစစ္ရင္းနဲ႔ ေဆးမႈနဲ႔ မိသြား တာ၊ ႏုိင္ငံေရးမႈနဲ႔ ေပ်ာက္သြားတာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ သမုိင္းသက္ေသေတြ ရွိခဲ့ၾကတယ္။
ေနာက္၊ ရပ္ကြက္ ေထာက္ခံစာ ျပႆ နာ(၃)
ေထာက္ခံစာရဲ႕ အသက္က တစ္ပတ္နဲ႔တစ္လၾကားမွာမို႔ ရက္ေက်ာ္သြားရင္ အသံုးမဝင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေလးက အုပ္/မွဴးေတြအတြက္ အသက္႐ႈေခ်ာင္ေစမယ့္ စား ေပါက္ ေလးတစ္ခုေပါ့။ တစ္ေစာင္ကို က်ပ္ ၁ဝဝဝပဲ ထားဦး။ တစ္ရက္ကို ၁ဝ ေယာက္လာခဲ့ရင္ပဲ ေန႔စား ကိုက္ေနၿပီ။ တစ္ေန႔ အေယာက္ ၁ဝဝ ေလာက္လာရင္ ပုိၿပီးေတာ့ေတာင္ႀကိဳက္ေသး။ လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ေလာက္ တုန္းက တစ္အိမ္လံုး လူႀကီးလုပ္စာနဲ႔ ထုိင္စားတဲ့ ရပ္ ကြက္လူႀကီးမိသားစု ေတြ႕ဖူးတယ္။ သူ႔ဇနီးသည္က ဘာမွ မလုပ္တတ္ဘူး။ ရပ္ကြက္ေထာက္ခံစာနဲ႔ ဧည့္စာ ရင္းကို သူတို႔အိမ္မွာပဲ ဒုိင္ခံေရးတာ။ အရင္းက ဘာရွိလို႔ လဲ။ ႐ံုးတံဆိပ္တံုးနဲ႔ ေဘာက္ခ်ာစာရြက္ဖိုးပဲရွိမွာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ရပ္ရြာေကာင္းက်ဳိးလည္း ဘာမွျပန္မလုပ္ဘူး။
ေနာက္ ႐ံုးဝင္ေငြ၊ ထြက္ေငြကိစၥ ျပႆ နာ(၄)။
ဒီ႐ံုးတစ္႐ံုးရဲ႕ အသံုးစရိတ္ကို ရပ္ကြက္ေန ျပည္သူ။ျပည္သားေတြနဲ႔ စိတ္ဝင္စားသူ သတင္းသမားနဲ႔ မည္သူ မဆို(အခမဲ့) သိခြင့္ၾကည့္ခြင့္ ရွိရပါမယ္။ အုပ္/မွဴးတစ္ ေယာက္ဟာ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕လစာကို စားၿပီး တာဝန္ေက် မေက်ဆုိတာနဲ႔ တျခားေဘးေပါက္ေတြ ရွာမရွာဆိုတဲ့ ကိစၥေတြကို က်ဳပ္တုိ႔အေလးအနက္ထားသင့္တယ္။ ကြၽန္ ေတာ္ ေတာင္ႀကီးရပ္ကြက္ေတြမွာ ေလ့လာမိသမွ်က ေတာ့ ခ်မ္းျမသာစည္ရပ္ကြက္႐ံုးေအာက္က ဆိုင္ခန္းေတြ နဲ႔ ႐ုံးေဘးနားက ဆိုင္ခန္းေတြဟာ လစာဝင္ေငြေတြ သိန္းကို ဆယ္နဲ႔ခ်ီၿပီး ရွိေနပါတယ္။ ထားပါေတာ့ ၁ဝ သိန္းအထက္။ ဒီေငြေတြကို ဥကၠ႒ဆုိသူက စားေသာက္ ပစ္ေနတာနဲ႔ပဲ ၿပီးေရာလား။ ရပ္ကြက္ေကာင္းက်ဳးိေတြ မလုပ္ေပးေတာ့ဘူးလား။ ရပ္ကြက္ေနျပည္သူေတြကလည္း ဒါကို သိသိလ်က္နဲ႔ လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားတာလား။ အမုန္းမခံ ရဲၾကတာလား။ အမုန္းခံရင္ တစ္ခါပဲအမုန္းခံရၿပီး၊ ပ်က္ စီးရင္ေတာ့ တစ္သက္တာပတ္လံုးပ်က္စီးေနမွာပါပဲ။
ေနာက္ၿပီး လမ္းပန္းကိစၥ။ ရပ္ရြာေအးခ်မ္းသာ ယာေရး ဆိုသလို ရပ္ရြာေတြမွာရွိတဲ့ လမ္းေတြ ေကာင္း မေကာင္း အဓိက တာဝန္အရွိဆံုး ပုဂၢိဳလ္ကို ျပပါဆိုရင္ ေတာ့အုပ္/မွဴးပါပဲ။ ဒီတာဝန္ေလးကိုမွ မယူႏုိင္ရင္ အုပ္/မွဴး လုပ္စားမေနပါနဲ႕ေတာ့လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ရပ္ကြက္ထဲမွာ လမ္းေတြေကာင္းရဲ႕လား။ ဘယ္ေနရာ လမ္းပ်က္ေနသလဲဆုိတာ လူႀကီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အၿမဲတမ္း စစ္ေဆးေနရမွာ သူတို႔ တာဝန္ပါပဲ။
ေနာက္အခ်က္က မေဟာသဓာထံုးကို ႏွလံုးမူၿပီး ''ႀကီးေသာမႈငယ္ေစ၊ ငယ္ေသာအမႈ ပေပ်ာက္ေစ'' ဆိုသလို စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းထားၿပီး ေဆာင္ ရြက္သင့္တယ္။ ဒီလိုမွမဟုတ္ဘဲ ''ငါနဲ႔ မတည့္တိုင္း ထိပ္တံုး'' ဆိုတိုင္း လူမုန္းမ်ားၿပီး တစ္ေန႔ က်ရွံဳးျခင္းဆိုတဲ့ ဝဋ္လည္လာမွာ မလြဲမေသြပါ။
ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ သႀကၤန္တုန္း က ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ ေအးသာယာမွာ ရဲနဲ႔အရပ္သားရန္ျဖစ္ ၿပီး ႏွစ္ေလာင္းၿပိဳင္ လူသတ္မႈျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီျဖစ္စဥ္ရဲ႕ အက်ဥ္းကို ေဖာ္ျပရမယ္ဆုိရင္ အုပ္/မွဴး လုပ္သူက ႐ံုးေဘးနားမွဆိုင္ခန္းထဲမွာ အိပ္ေနသူ တစ္ေယာက္ကို ကန္ႏႈိးလိုက္ရာက စၿပီးေတာ့ စကားေတြကြၽံကုန္ၿပီး၊ အုပ္၊ မွဴးက ရဲေခၚၿပီး ႏွိပ္စက္ခုိင္းေတာ့၊ ကာယကံရွင္ကလည္း ဘလိုင္းႀကီး အတြယ္ခံေနရလို႔ ျပန္လုပ္ရာကေန သုံး ေလာင္းၿပိဳင္လူသတ္မႈ ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
ဒီျဖစ္စဥ္ကို သတၱဳခ်ၾကည့္တဲ့အခါ အုပ္/မွဴး တစ္ေယာက္ရဲ႕ လုပ္ပံု လုပ္နည္းနဲ႔မညီ မသမာတဲ့လုပ္ရပ္ကို ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးျပႆ နာတစ္ခုကေတာ့ ေျမယာကိစၥ။ အခ်ဳိ႕အုပ္/မွဴး ေျမခုိးဖူးၾကပါမယ္။ ဒါေပမဲ့ ေျမေတြ ခုိးေရာင္းတာ၊ ဇနီးနာမည္(ဒါမွမဟုတ္) အမ်ဳိးတစ္ ေယာက္ေယာက္ရဲ႕နာမည္နဲ႔ ပုိင္ဆုိင္မႈအသြင္ေျပာင္းတာမ်ဳိး၊ သူ႔လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြ ေပၚသြားမွာစိုးလို႔ ႏႈတ္ ပိတ္ခအေနနဲ႔ ေျမတစ္ကြက္ထုိးေကြၽးလိုက္တာမ်ဳိးေတြ၊ ရြာကတက္လာသူေတြကို ဥကၠ႒အမိန္႔နဲ႔ လက္ညႇဳိးထုိး ေျမေရာင္းစားတာမ်ဳိးေတြ အမ်ားႀကီးေပါ့။
ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ကေတာ့ ဂရန္ေပါက္တဲ့အတြက္ ဒီျပႆ နာနည္းႏုိင္ ေပမယ့္ ေခ်ာင္က်တဲ့ရပ္ကြက္ေတြ၊ ၿမိဳ႕ျပင္ပိုင္းရပ္ ကြက္နဲ႔ ၿမိဳ႕သစ္နဲ႔ စက္မႈဇုန္တို႔လိုမွာဆိုရင္ ေျမယာ ျပႆ နာအမ်ားႀကီးႀကံဳေနရပါတယ္။ ဒါ ဘယ္သူ႔ကို သြားတိုင္မလဲ။ အထက္ကိုတက္ေျပာလည္း အထက္က ေထာင္းတာနဲ႔ ေအာက္အထိ အတြဲလိုက္ အကုန္ပါတာ မို႔ ဘယ္သူမွလည္း အေရးမယူရဲဘူး။ အေရးယူလည္း အရင္တုန္းက စားထားတာ ေတြေကာ၊ အရင္လူေတြ ေကာ တစ္ၿပံဳလံုးပါေနတာမို႔ အားလံုးလက္ေရွာင္ၾက မွာ မလဲြမေသြပါပဲ။
ေျပာသာေျပာရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္သာရပ္ကြက္ဥကၠ႒ ျဖစ္ခဲ့ရင္လည္း သူတို႔လိုပဲ လုပ္မိဦးမလား မသိ။ ။
ေမာင္ထီး ေတာင္ႀကီး
#Democracytoday
(ဒီမိုကေရစီတူေဒး သတင္းစာမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)
Myanmar Kyat Converter
0 မွတ္ခ်က္ျပဳသည္။:
Post a Comment
ေအာင္ရဲရင့္