ဘုိးဘုိးေအာင္၊ ဘုိးမင္းေခါင္ ကုိးကြယ္ျခင္းနဲ႔ ပတ္သတ္၍

ေမးထားတာၾကာၿပီးျဖစ္ေပမဲ့ ကုိယ့္ကိစၥနဲ႔ကုိယ္ အလုပ္ရႈပ္ေနတာေၾကာင့္ ခုမွပဲ ေျဖေပးႏုိင္ေတာ့တယ္။
ေမး။ ။ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္စိတ္ထဲမွာ မတင္မက်ျဖစ္ေနတာေလး တစ္ခုေမးေလွ်ာက္ခြင့္ျပဳပါဘုရား။ အဘဘိုးဘိုးေအာင္ ဘိုးမင္းေခါင္တို႔သည္ ဘုရားေဟာပိဋကတ္ေတာ္တြင္ ပါဝင္သည္ဆိုတာ ဟုတ္ပါသလားဘုရား။ တပည့္ေတာ္ငယ္စဥ္ကတည္းက ယခုအခ်ိန္ထိ အနေႏၲာအနႏၱငါးပါးကိုသာ ကိုးကြယ္ပူေဇာ္ဦးခ်ရာဟု သတ္မွတ္ထားပါသည္ဘုရား။ ဘုရားဝတ္ျပဳတိုင္းေတာ့ အမွ်ေဝရာတြင္ အဘဘိုးဘိုးေအာင္၊ ဘိုးမင္းေခါင္တို႔ကို အမွ်ေဝပါတယ္ဘုရား။ သို႔ေပမဲ႔ ဦးခ်ရွိခိုးျခင္းေတာ့မျပဳပါဘုရား။အဲဒါတပည့္ေတာ္မွာ အျပစ္ရွိပါသလားဘုရား။
တပည့္ေတာ္မရဲ႕ မိတ္ေဆြအခ်ိဳ႕က ရွိခိုးသင့္တယ္။ ပိဋကတ္ေတာ္မွာ သူတို႔အေၾကာင္းပါတယ္စသျဖင့့္ေျပာၾကပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ခံယူတာကေတာ့ အနေႏၲာအနႏၲငါးပါးကလြဲ၍ ပူေဇာ္ရာရွိခိုးဦးခ်ရာမရွိဟု သတ္မွတ္ပါသည္ဘုရား။ တပည့္သိခ်င္တာေလးကို ေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား။
ေျဖ။ ။ ကြယ္ရာနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ပိဋကတ္တြင္လာရွိတာမ်ားကုိ ပထမဦးဆံုး ေဖာ္ျပေပးပါမယ္။
(၁) မိမိကုိယ္ကုိသာ အားကုိးရာ ျဖစ္တယ္။ တစ္ပါးသူဟာ အားကုိးရာမဟုတ္ပါ။ မိမိကုိယ္ကုိ အားကုိးၿပီးႀကိဳးစားအားထုတ္မွသာ ေကာင္းစြာရခဲေရာက္ႏုိင္ခဲလွတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ားကုိ ရပါလိမ့္မယ္။ (ဓမၼပဒပါဠိေတာ္၊ ၃၇)
(၂) ဘုရား တရား၊ သံဃာ ရတနာ(၃)ပါးကုိ ေအာက္ေမ့သတိရေနသူမွာ ေၾကာက္ျခင္း၊ တုန္လႈပ္ျခင္း၊ ၾကက္သီးေမြးညွင္းထျခင္းတုိ႔ ေပ်ာက္သြားပါလိမ့္မယ္။ (ဓဇဂၢသုတ္၊ ဒီ၊ ပါ၊ ၃၊ ၂၂၁)
(၃) မိဘေဆြမ်ိဳး၊ သားသမီးစတဲ့ အၿခံအရံမ်ားဟာ ကုိးကြယ္အားထားရာ မဟုတ္ကုန္၊ မိမိကုိယ္ကုိ အားထားမွသာ လုိရာခရီးေရာက္ပါလိမ့္မယ္။ (ဓမၼပါဠိေတာ္၊ ပထမတြဲ၊ ၂၈၈။ ဓမၼပဒ၊ ႒၊ ၂၊ ၂၇၂။)
(၄) ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ သရဏဂံုသံုးပါးကုိ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္သူဟာ သစၥာေလးပါးကုိ ျမင္ရလိမ့္မယ္။ ရတနာသံုးပါးကုိ ကုိးကြယ္သူအား အလံုးစံုေသာ ဒုကၡအေပါင္းမွ ကင္းလြတ္လိမ့္မယ္။ (ဓမၼပဒ၊ ႒၊ ၁၅၉)
တဖန္ နတ္ကုိးကြယ္ျခင္းနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားတြင္လာရွိတာမ်ားကုိ ေဖာ္ျပေပးရမယ္ဆုိရင္
(၁) နတ္တုိ႔ခ်စ္ျမတ္ႏုိးေစရန္ ေမတၱာသုတ္ကုိ အၿမဲရြတ္ဆုိေပးပါ။ (ဓမၼပဒ၊ ႒၊ ၁၊ ၂၀၁)
(၂) နတ္ဆုိတာ သမုတိနတ္၊ ဥပပတၱိနတ္၊ ၀ိသုဒၶိနတ္ဆုိၿပီး (၃)မ်ိဳးသာ ရွိတယ္။ မင္း၊ မိဖုရား၊ မင္းသားေတြဟာ သမုတိနတ္မ်ား ျဖစ္တယ္။ ဥပပါတ္ပဋိသေႏၶနဲ႔ေမြးဖြားလာတဲ့ စတုမဟာရာဇ္စတဲ့ နတ္ျပည္(၆)ထပ္ဟာ ဥပပတၱိနတ္မ်ား ျဖစ္တယ္။ ပူေဇာ္အထူးကုိ ခံယူထုိက္တဲ့ ဘုရား၊ ရဟႏၱာမ်ားဟာ ၀ိသုဒၶိနတ္မ်ား ျဖစ္တယ္။ အလွဴေပးျခင္း၊ ဥပုသ္သီလေစာင့္ထိန္းျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္သူဟာ မင္းစည္းစိမ္၊ သူၾကြယ္စည္းစိမ္၊ နတ္ျပည္ေျခာက္ထပ္စည္းစိမ္တုိ႔ကုိ ခံစားရပါတယ္။ လူတုိ႔ရဲ႕အသက္ဟာ အသက္(၁၀၀)ကေန တစ္ရာထက္ အနည္းငယ္လြန္ၿပီး (၁၆၀)မွ်ေလာက္သာ အသက္ရွည္ၾကပါတယ္လုိ႔ ျမတ္ဗုဒၶက မိန္႔ၾကားခဲ့ပါတယ္။ (၀ိဘဂၤပါဠိေတာ္-၄၃၇)
(၃) ကုသုိလ္ေကာင္းမႈျပဳၿပီးတုိင္း နတ္တုိ႔ကုိ အမွ်ေ၀ရင္ နတ္တုိ႔က ျပန္လည္ေစာင့္ေရွာက္ေပးၾကတယ္။ သူတုိ႔ကုိ အမွ်ေ၀ျခင္းနဲ႔ပူေဇာ္ရင္ နတ္ေတြဟာ အထူးႏွစ္သက္တယ္။ အမွ်ေ၀ျခင္းနဲ႔ ပူေဇာ္တဲ့သူကုိ နတ္ေတြက တုံ႔ျပန္တဲ့အေနနဲ႔ မိခင္တစ္ေယာက္က မိမိရင္ေသြးကုိ ေစာင့္ေရွာက္ကာကြယ္သလုိ ျပဳလုပ္ေပးၾကတယ္။ နတ္ေတြရဲ႕ ေစာင့္ေရွာက္မႈကုိ ခံရသူဟာ မေကာင္းတဲ့အနိ႒ာရံုမ်ားနဲ႔ မေတြ႕ရဘဲ ေကာင္းတဲ့အာရံုမ်ားနဲ႔သာ ႀကံဳေတြ႕ရပါတယ္။ (ဥဒါန၊ ပါ၊ ၁၈၈၊ ႒၊ ၃၇၉)
(၄) နတ္တုိ႔ကုိ အမွ်ေ၀ေပးတဲ့သူကုိ နတ္တုိ႔ကေစာင့္ေရွာက္ၾကတဲ့အတြက္ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ဒုကၡေတြ ၿငိမ္းေစႏုိင္ၿပီး စည္းစိမ္တုိးပြားပါတယ္။ (အံ၊ ႒၊ ၇၊ ၁၅၄)
(၅) အၾကင္သူတုိ႔သည္ ေန႔၌လည္းေကာင္း၊ ည၌လည္းေကာင္း နတ္မ်ားကုိ ပူေဇာ္ၾကတယ္။ ထုိသူတုိ႔ကုိ အၾကင္နတ္မ်ားက မေမ့မေလွ်ာ့ဘဲ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါလုိ႔ ျမတ္ဗုဒၶက မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ (ခုဒၵကပါဠိေတာ္၊ ၅)
(၆) ေဗဒင္သံုးးပံုတက္ကၽြမ္းသူ၊ မင္းဘုရင္၊ နတ္မင္းႀကီးေလးေယာက္၊ တာ၀တႎသာနတ္စသူတုိ႔က ရွိခုိးရတဲ့ သိၾကားမင္းဟာ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ျပဳလုပ္သူ၊ သီလရွိသူ၊ ရတနာသံုးပါးကုိ ဆည္းကပ္သူ၊ တရားနဲ႔အညီ မိဘ၊ သားမယားကုိ လုပ္ကုိင္ေကၽြးေမြးသူတုိ႔ကုိ ရွိခုိးပါတယ္။ (သံ၊ ၁၊ ၂၃၆)
သိၾကားမင္းကေတာင္ အထက္ပါအဂၤါ(၄)ခ်က္နဲ႔ ျပည့္စံုသူကုိ ရွိခုိးတယ္ဆုိမွေတာ့ မိမိတုိ႔ကသာ အထက္ပါအခ်က္မ်ားျပည့္စံုေအာင္ ျပဳလုပ္ေနထုိင္ဖုိ႔ လုိပါေတာ့တယ္။ သိၾကားမင္း ရွိခုိးခံရတဲ့သူဆုိရင္ သိၾကားမင္းထက္နိမ့္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြက ဒုကၡေပးမွာ ေၾကာက္စရာ မလုိေတာ့သလုိ သိၾကားမင္းေလာက္မွ အစြမ္းအစမရွိတဲ့သူေတြက ကူညီေစာင့္ေရွာက္မယ္ဆုိတာလည္း ယံုၾကည္စရာ မလုိေတာ့ပါဘူး။ တကယ္တမ္း ကူညီမစထုိက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ဆုိရင္ သိၾကားမင္းကုိယ္တုိင္ ကူညီမစေပးပါလိမ့္မယ္။
ဒါဆုိ မိမိတုိ႔က သိၾကားမင္းထက္သာလြန္တဲ့ ရတနာသံုးပါးကုိသာ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ၿပီး မိဘဆရာသမားတုိ႔ ေက်းဇူးကုိသိတတ္တဲ့အေနနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္ကာ ရွိခုိးဖုိ႔ လုိပါေတာ့တယ္။ သိၾကားမင္းထက္နိမ့္တဲ့ က်န္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြကုိ ကုိးကြယ္ရွိခုိးစရာလည္း မလုိေတာ့ပါဘူး။ က်န္တဲ့အရာမ်ားကုိ ကုိးကြယ္ရွိခုိးတယ္ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ အထက္ပါအဂၤါ(၄)ခ်က္နဲ႔ မျပည့္စံုလုိ႔သာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ရွိခုိးတဲ့အခါ ရွိခုိးသူနဲ႔ ရွိခုိးခံသူတုိ႔မွာ ရွိခုိးသူကသာ ကုသုိလ္ရၿပီး ရွိခုိးခံသူက ကုသုိလ္မရပါ။ ရွိခုိးခံသူဟာ ရွိခုိးခံထုိက္တဲ့ အရည္အခ်င္းမ်ား မရွိဘူးဆုိရင္ အျပစ္သာ ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔က သူတစ္ပါးကုိ ရုိေသေလးစားထုိက္တဲ့ အရည္အခ်င္မ်ားရွိပါက ရွိခုိးႏုိင္ပါတယ္။ ရွိခုိးခံရသူကသာ မိမိမွာ အရည္အခ်င္း ရွိမရွိ စမ္းသပ္ၿပီး ရွိခုိးခံသင့္ မခံသင့္ကုိ စဥ္းစားရပါမယ္။ ရုိးရာယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုစံတစ္ရပ္ျဖစ္လုိ႔ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး လက္အုပ္ခ်ီတာမ်ိဳးဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္လံုးေပၚ ေလးစားမႈသာျပတာေၾကာင့္ ဘယ္သူမွာမွ အျပစ္မျဖစ္ပါ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ လက္အုပ္ခ်ီသူစိတ္ထဲမွာ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့အေနနဲ႔သာ ျပဳလုပ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါကေတာ့ ဦးဇင္းေလ့လာေတြ႕ရွိသမွ် ကုိးကြယ္ျခင္းနဲ႔ပတ္သတ္တာ၊ နတ္ပူေဇာ္ျခင္းနဲ႔ ပတ္သတ္တြပါ။
ေမးခြန္းရွင္ေျပာတဲ့ ဘုိးဘုိးေအာင္၊ ဘုိးမင္းေခါင္တုိ႔ဟာ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားတြင္ မပါရွိပါ။ နတ္မ်ားကုိ ပူေဇာ္ပသျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ရမယ္ဆုိတာ အေပၚမွာေတြ႕ရွိရတဲ့ က်မ္းဂန္လာမ်ားအရ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈကုိသာ အမွ်ေ၀ေပးျခင္းသာျဖစ္ၿပီး က်န္တဲ့ စားေသာက္ပစၥည္းေတြနဲ႔ ပူေဇာ္စရာ မလုိဘူးဆုိတာ ထင္ရွားေနပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ဆက္စပ္မိတာနဲ႔ သူရႆတီနတ္ကုိကုိးကြယ္မႈကုိ ေျပာခ်င္ပါေသးတယ္။ သူရႆတီနတ္ဟာ ဟိႏၵဴဘာသာတုိ႔ရဲ႕အယူအရ ကမၻာေလာကႀကီးကအစ ဖန္ဆင္းထားတဲ့ ဖန္ဆင္းရွင္နတ္ ျဖစ္ပါတယ္။အဲဒီလုိဖန္ဆင္းရွင္ နတ္စတာေတြကုိးကြယ္ရင္ ကမၼႆကတ-ကံ, ကံရဲ႕အက်ိဳးကုိ ယံုၾကည္မႈကင္းမဲ့သြားလုိ႔ သရဏဂံုပ်က္စီးၿပီး ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ကေန ဟိႏၵဴဘာသာ ျဖစ္သြားပါတယ္။
အဲဒီစကား ခုိင္မာမႈရွိဖုိ႔ရန္အတြက္ က်မ္းဂန္မ်ားတြင္ လုိက္လံရွာေဖြၾကည့္ရာ “ရတနာသုံးပါးကုိ ေလာကဓာတ္တစ္ခုလုံးရဲ႕ အျမတ္ဆုံးအလွဴခံဟု မွတ္ယူကာ ရွိခုိးျခင္း၊ လက္အုပ္ခ်ီျခင္း၊ ခရီးဦးႀကိဳဆုိျခင္း၊ အရုိအေသျပဳျခင္းတုိ႔ျပဳလုပ္ရင္ သရဏဂုံယူၿပီးျဖစ္သြားတယ္။ သရဏဂုံ တည္ၿပီးျဖစ္သြားတယ္။ သရဏဂုံ တည္ၿပီးတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ဟာ ရတနာသုံးပါးမွတစ္ပါး အျခား နတ္၊ ဘုိးေတာ္၊ တိတၳိရဟန္းစတဲ့ တစ္ဦးဦးကုိ တစ္ေလာကလုံးရဲ႕ အျမတ္ဆုံးပုဂၢိဳလ္လုိ႔ ႏွလုံးသြင္းကာ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ျခင္း စသည္တုိ႔ျပဳမိရင္ မူလေဆာက္တည္ထားတဲ့ သရဏဂုံ ပ်က္သြားေပတယ္" လုိ႔ သီလကၡန္အ႒ကထာဆရာက ဖြင့္ဆုိျပထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ (ဒီ၊ ႒၊ ၁၊ ၂၀၇)
အဲဒီေတာ့ မိမိတုိ႔က ေၾကာက္လန္႔လုိ႔ျဖစ္ေစ၊ ရမ္းသမ္းၿပီးေတာ့ျဖစ္ေစ တျခားနတ္ဆုိး၊ နတ္မိစၦာ၊ မေကာင္းဆုိး၀ါး၊ ေလာကမွာမရွိတဲ့အရာေတြကုိ ယံုၾကည္မယ္ဆုိရင္လည္း မိမိတုိ႔ ခံယူထားတဲ့ ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ကေန ေလွ်ာ့က်မသြားေအာင္ သရဏဂံုပ်က္ေလာက္ေအာင္ေတာ့ ရတနာသံုးပါးထက္ ပုိမုိၿပီး မကုိးကြယ္ၾကနဲ႔ေပါ့ေလ။ ဘုရားစင္ဆုိတဲ့ေနရာမွာ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ပဲထားၿပီး တျခားအရာမ်ား အရံသေဘာအျဖစ္ သူမ်ားေျပာတာ အဟုတ္မွတ္ကာ ယံုၾကည္ကုိးကြယ္ခ်င္လည္း တျခားေနရာမွာ သီးသန္႔ထားၾကပါ။
ေလာကမွာ အမွန္တကယ္ရွိတဲ့ စတုမဟာရာဇ္နတ္အစရွိတဲ့ နတ္ေတြဟာ မိမိျပဳလုပ္တဲ့ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ကုိ အမွ်ေ၀ေပးဖုိ႔ပဲ လုိတယ္ဆုိတာ အထက္ကတရားေတာ္ေတြ ေထာက္ဆၾကည့္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္။ တကယ္လည္း နတ္ေတြဟာ လူ႔ျပည္က အစားအေသာက္ေတြကုိ မစားႏုိင္ၾကပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ နတ္သုဒၶါေလာက္မွ မေကာင္းတဲ့အစားစာေတြ ျဖစ္ေနလုိ႔ပါ။ လူတုိ႔ကျပဳလုပ္တဲ့ ေကာင္းမႈကုိ အမွ်ေ၀တဲ့အခါ သာဓုေခၚရင္ေတာ့ သာဓုေခၚတဲ့နတ္ေတြဟာ ေကာင္းမႈတုိးၿပီး စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ၊ အသက္ရွည္ျခင္း၊ အဆင္းလွျခင္းေတြ တုိးပြားသြားၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နတ္ေတြကုိ ေကာင္းစားေစခ်င္တယ္၊ မိမိတုိ႔ကုိလည္း ေစာင့္ေရွာက္ကာကြယ္ေပးေစခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ မိမိေကာင္းမႈလုပ္ၿပီးတုိင္း အမွ်ေ၀ေပးၾကပါေလ။
ဒါျပင္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမည္ခံအခ်ဳိ႕ဟာ အေသထြက္၊ အရွင္ထြက္ဆုိတဲ့ ထြက္ရပ္ေပါက္ပုဂၢဳိလ္ဆုိသူမ်ားကုိ ကုိးကြယ္ေနၾကတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အေသထြက္ဆုိတာ လက္ရွိဘ၀က ေသလြန္ၿပီးေပမဲ့ အစြမ္းသတၱိဆက္လက္ရွိေနေသးသူ၊ အရွင္ထြက္ဆုိတာ သက္တမ္းမ်ားစြာ ရွည္ၾကာလ်က္ရွိေနသူမ်ားလုိ႔ ယံုၾကည္ေနၾကတာပါ။
သဗၺညဳတဘုရားရွင္ဟာ တန္ခုိးအရာ၊ ပညာအရာစတာေတြ အထူးကဲဆံုးပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ သဗၺညဳတဘုရားရွင္ေသာ္မွ သူတစ္ပါးဒုကၡကုိ ကယ္တင္မေပးဘဲ ဘယ္လုိလုပ္ဆုိတာေလာက္ပဲ လမ္းညႊန္ေပးၿပီး ကုိယ္လုပ္မွ ကုိယ္ရမယ္လုိ႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါကုိ ခု ထြက္ရပ္ေပါက္ေတြ၊ သိဒၶိရွင္ေတြ၊ နတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြက ကယ္တင္ေပးမယ္။ မင့္တုိ႔လုပ္စရာမလုိဘူး။ ငါတုိ႔လုပ္ေပးမယ္ဆုိတာ ျဖစ္ႏုိင္မျဖစ္ႏုိင္ စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။
ျမတ္ဗုဒၶေသလြန္(ပရိနိဗၺာန္စံ)တဲ့အခါမွာလည္း မင့္တုိ႔ကုိ ငါေသသြားေပမဲ့ ကယ္တင္ႏုိင္ေသးတယ္၊ ကယ္တင္ေပးဦးမယ္လုိ႔ မေျပာခဲ့ပါဘူး။ မင့္တုိ႔ဒီလုိလုပ္ရင္ ဒီလုိအက်ိဳးတရားေတြေတာ့ ခံစားရမယ္ဆုိၿပီး နည္းလမ္းပဲေပးခဲ့ပါတယ္။ ကုိယ္လုပ္မွ ကုိယ္ရမွာပါ။ ေလာကမွ အသာလြန္ဆံုး၊ အတုမရွိတဲ့ ျမတ္ဗုဒၶေသာ္မွ ေသလြန္တဲ့အခါ ဘာအစြမ္းမွ မရွိေတာ့ဘဲ မေသခင္က အဓိ႒ာန္တာမ်ားသာ ရွိေနေတာ့တာမုိ႔ က်န္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြက ေသၿပီးအစြမ္းသတၱိေတြ ရွိေနေသးတယ္ဆုိတာ ယုတၱိရွိရဲ႕လား၊ ျဖစ္ႏုိင္ပါမလား။
သိဒၶိရွင္၊ ၀ိဇၨာသမားေတြကုိ ကုိးကြယ္ယံုၾကည္ေနသူမ်ားက အဲဒီလူေတြဟာ ေသၿပီးေသာ္လည္း တန္ခုိးနဲ႔ ကယ္တင္ေသးတယ္လုိ႔ ယံုၾကည္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က မေသဘဲအသက္ရွင္လ်က္ ရွိေနေသးတယ္လုိ႔ ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ယခုလူ႔သက္တမ္းဟာ တစ္ရာသက္တမ္းျဖစ္တဲ့အတြက္ အထက္မွာျမတ္ဗုဒၶေျပာခဲ့တဲ့အတုိင္း အသက္(၁၀၀)ထက္ အနည္းငယ္ ေက်ာ္လြန္သူ (၁၆၀)ပတ္၀န္းက်င္သာ အသက္ရွည္မယ္လုိ႔ ပထမအာယု၊ ဒုတိယအာယုသုတ္ (သံ၊ ၁၊ ၁၁၀) တုိ႔မွာလည္း မိန္႔ၾကားထားခဲ့တာကုိ ေထာက္ဆၾကည့္ရင္ ထင္ရွားေနတာမုိ႔ အသက္မေသဘဲ ကယ္တင္ေစာင့္ေရွာက္ေနတဲ့သူ မရွိဘူးလုိ႔ သတ္မွတ္ရပါလိမ့္မယ္။
မိမိတုိ႔ ယံုၾကည္ကုိးကြယ္ေနတဲ့သူေတြဟာ ျမတ္ဗုဒၶလုပ္မေပးႏုိင္တာကုိ လုပ္ေပးႏုိင္တယ္။ ျမတ္ဗုဒၶထက္ သာလြန္သူေတြျဖစ္ေနရင္ေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶဟာ အတုမရွိ ျမတ္ဗုဒၶမဟုတ္ေတာ့ဘဲ ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ဒါေၾကာင့္ ယံုၾကည္တဲ့ေနရာမွာ မိမိတုိ႔ အဓိကထားယံုၾကည္ေနတဲ့ ျမတ္ဗုဒၶထက္ သာလြန္ေနသူမ်ားကုိ ျဖစ္ႏုိင္မျဖစ္ႏုိင္ စဥ္းစားဆင္ျခင္ ယံုၾကည္ဖုိ႔လုိတယ္ဆုိတာ မေမ့ပါနဲ႔။ ျမတ္ဗုဒၶထက္ သာလြန္သလုိျဖစ္ေနတဲ့ ဒီလုိပုဂၢိဳလ္ေတြကုိ ယံုၾကည္မိရင္ မိမိတုိ႔ဟာ ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ပါဦးမလားဆုိတာ စဥ္းစားဆင္ျခင္ၾကည့္ရင္ သိပါလိမ့္မယ္။
ဦးဇင္းတက္သိသမွ် ေရးေျဖေပးျခင္းကုိ ယခုေတာ့ ဒီမွ်နဲ႔ပဲ နားပါရေစ။ စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားအားလံုး အသိပညာၾကြယ္၀ၾကၿပီး ကုိးကြယ္ရာအစစ္ကုိ ကုိးကြယ္ရင္း အမွန္တရားရွိရာသုိ႔ လ်င္ျမန္စြာ ေရာက္ရွိခံစားႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳလ်က္......။

အရွင္ေကာမလ ဆန္နီေနမင္း
sanninaymin@gmail.com
www.sanninaymin.com
ကုိလံဘုိၿမိဳ႕၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ။